ท่ามกลางฟากฟ้ามัวหม่นลิ่วลมหลั่งฝนโปรยทั่วเยือกเย็นชีพเฉาเมามัวจิตใจไหวหวาดกลัวหวั่นฟ้าคำรามลั่นโรจน์เรืองแปลบแสงฟ้าผ่าล่องลอยลิ่วมาเสียงสนั่นโอ้ลมหนอลมพัดคืนวันโบกโบยเพียงไหนกันพัดจนไม่รู้วันสงบเอยต้องลมเหล่าไม้เอนลิ่วลู่ใบลุ่ยพลิ้วปลิวว่อนจิตใจอ่อนท้ออาทรด้วยลมพัดโบกวอนล่องหนวนเวียนไปอย่าเป็นอย่างสายลมเล่าเปลี่ยนแปลงซึมเซาเหลิงรักใหม่โอ้ลมหนอลมพัดเลยไปโลกเคยรู้ฉันใดแล้วคงสุขสมใจยิ่งเอย